ruw

Gisteren een eerste pasbeurt van mijn "trouwkleed", meer dan een paar stukken stof aan mekaar gezet, was het nog niet. Maar bij het aantrekken en aanpassen van de "jurk", kreeg het al wat meer vorm en het belangrijkste, ik heb gezien dat het de goede kant op gaat.

Het is echt heel raar om jezelf zo te zien staan in die jurk. Het leukst is dat ik een stukje stof mee naar huis heb gekregen, heel mooie stof trouwens :-) Zo kan ik op zoek naar bijpassende lingerie en schoenen en niet onbelangrijk, ook Cédric kan het meedoen op zijn zoektocht naar een (bij)passend kostuum. Tweede pasbeurt: halfweg februari.

Vandaag dan naar het ontwerp van onze trouwringen gaan kijken. Ook dat gaat de goede kant op. Voor beiden geldt dus: volop in de ruwbouw, de scherpe kantjes moeten er nog af. Al geldt dat laatste wel voor het kleed, en niet voor de ring... meer details later!

Paris, je t'aime

De reden waarom we dit weekend niets voor de trouw hebben gedaan...

Passen

Na een laatste overleg met de mama en de schoonzus (de zus was dit weekend van wacht) heb ik deze middag een paar knopen doorgehakt en maakte ik een definitief ontwerp voor mijn kleed.

Daarna naar Isabelle getrokken, een ini-mini klein winkeltje maar binnenin een grote schat aan ervaring. Ze maakt reeds 25 jaar trouwjurken op maat voor een zeer schappelijke prijs. Ze hielp ons bij het vinden van de juiste stof, passend bij mijn model van jurk. De juiste kleur kiezen vanuit een boek met kleine vierkante stukjes stof is niet evident. Maar toen de grote rollen stof werden bovengehaald, werd het snel duidelijk wat het zou worden :-)

Dan was het enkel nog een kwestie van mijn maten opnemen. Binnen 14 dagen mag ik al een eerste keer langskomen om te passen :-)!

Nog een half jaar

26 november is exact zes maanden voor onze grote dag. Samen met mijn ouders en schoonmoeder rijden we naar de huwelijksbeurs "Trouwen in stijl" die in het Godshuis zelf plaatsvindt. De parking aan de voorkant staat vol met limo’s, sportwagens en feestbussen waardoor we de parking aan de zijkant moeten oprijden en uitstappen aan die kant van het Godshuis die nog een ruïne is. De mama’s en de papa zijn dan ook niet meteen onder de indruk…

Gelukkig verandert dit bij het binnenkomen, de kant die al wél gerestaureerd is :-). We krijgen letterlijk en figuurlijk een voorsmaakje van waar we ons in mei aan mogen verwachten: met een glaasje van de huischampagne in de hand wandelen we naar onze zaal die voor de gelegenheid gevuld is met standen van juweliers, fotografen, reisagentschappen én van de traiteur. Na de panacotta en de chocomoussetaart, is mijn mama overtuigd ;-)

Ook aanwezig: modellen die trouwjurken showen (ik vind het nog steeds een vreemde gedachte dat ik binnen zes maanden zelf in zo’n kleed rondloop…) en Björn, onze eerste contactpersoon in het Godshuis. Tegenwoordig houdt Björn zich meer bezig met de “stenen” van de Lofting-group (daar zal Cédric wel meer over vertellen). We sluiten af met een drankje in de crypte waar ons avondfeest zal plaatsvinden. Met twee zakken vol brochures kunnen we weer aan het werk!