Kim en Cédric

Wij trouwen ! Op 26 mei 2007 is het de grote dag. In aanloop naar volgend jaar hebben we een kleine weblog gemaakt. Op deze site zullen we regelmatig stukjes publiceren over de voorbereidingen naar 26 mei. Leuke anekdotes, kleine frustraties, onverwachte foto’s, grote momenten van geluk, noem maar op. We zouden het heel leuk vinden als jullie reacties nalaten...

maandag, april 30, 2007

Vrijgezelinnen: diner

We wandelen verder richting zuid tot aan het http://www.eatcafe.be/ waar er gereserveerd werd voor een Italiaans etentje. Eén minpuntje: normaal gezien is het café niet open op zondag, enkel als er iets te doen is in de Capitole, zoals deze avond. Dit betekent: wel een Capitole-menu maar geen pasta’s! Bijzonder jammer, vooral voor diegenen die zich er alvast op verheugd hadden. Zodoende belanden er lekkere maar veel te grote (of lag dit aan de milkshakes???) pizza’s op ons bord. Een dessert kan er écht niet meer bij.

Omdat niet iedereen de brug maakt, zwangere vrouwen voldoende moeten rusten en er nog een aantal stops gemaakt moeten worden door de chauffeur van dienst, eindigt het vrijgezelinnenuitje op een zeer deftig uur.

Aangezien er geen pasta was, hebben we ook geen fotootjes van de pasta ;-)

Vrijgezelinnen: Alain, Jules, Noucha, Marlon, Kris en Frank

Amper bekomen van dit alles krijg ik buiten een cadeautje overhandigd mét een opdracht binnenin. Een blanco rol papier van 10 meter lang en … wasco’s. Tijd voor een eigen kunstwerk. Met mijn badge van Jacquelin Pollock voel ik mij een echte action painter en ga aan de slag. Zo ontstaan Alain, Jules, Noucha, Marlon, Kris, Frank, Kim en ... Cécile.







Het café in het S.M.A.K. beschikt niet over een terras dus zoeken we er eentje op richting centrum. Via de Kunstlaan en het Sint-Pietersplein belanden we, geheel toevallig ;-) aan de Chocoladebar! Daar is het opvallend stilletjes - iedereen geniet van een overheerlijke milkshake - tot een collectief slurpgeluid ons weer wakker schudt.

Vrijgezelinnen: interactief

Actuele kunst is interactief! Dat ondervonden we al meteen in de eerste zaal waar we een installatie van Kendell Geers betraden: felbelichte, witgelakte muren geflankeerd door fluo-oranje bodybags. De Zuidafrikaanse kunstenaar speelt verder met het thema veiligheid en repressie. Een prachtig beeld vond ik de vergulde matrakken als een kruisbeeld aan de muur bevestigd. Ook de in rood-wit lint gewikkelde iconen (Christus aan het kruis, Shiva, Afrikaanse beelden, een boeddha beeld en Lara Croft) konden mij bekoren.


Daarnaast stelt hij pornografisch werk tentoon met vele variaties van Fuck als (letter)woord in zwart-wit. Met een speelse knipoog naar Marcel Duchamp sperma in blik en spermatekeningen aan de muur. Prachtig vond ik zijn vaas met zwarte dildo’s, een penis in rood neon-licht en zijn Kocktail-glazen. Zeer passend bij het vrijgezellenthema!


Bij Anton Henning’s Oktogon werd het helemaal interactief: om de installatie met tapijt te betreden, moeten we sloefkes aandoen: pret verzekerd. De laatste zalen doen me met verstomming slaan. De vreemde krullen van Henning komen hier samen in werken met vette knipogen naar Miro, Dali, Cézanne, Mondriaan, Rauschenberg,… echt super!

Vrijgezelinnen: smak!

Stralend weer en dus jammer van de binnenactiviteit? Helemaal niet! De “white cube” van het S.M.A.K. met een stralende zon die binnenvalt, prachtig gewoon. Ik was er al (schandalig) lang niet meer geweest. Ik vond het dan ook geweldig om er nog eens rond te lopen en heb met volle teugen genoten van de lopende expo’s.

Ik kreeg de opdracht om “te gidsen”. Pff! Dat was lang geleden, ik ben er ook alweer een tijdje uit natuurlijk. Gelukkig is er nog de man die de wolken meet, een pracht van een beeld om je bezoek mee te starten :-)

In de inkom werden we ontvangen door grote namen uit de moderne kunst maar dan in een ietsjes andere versie: Renée Magritte, Roberta Rauschenberg, Annie Warhol,… stonden met rode letters op de witte muren geschreven en ook de bezoekers kregen een badge opgespeld. Zo liep ik trots rond als Jacqueline Pollock!

Vrijgezelinnen: wat vooraf ging

Door omstandigheden kon “mijn” dag niet doorgaan op zaterdag, dus werd het zondag. In tegenstelling tot Cédric, wist ik helemaal niet wat me te wachten stond. Ik wist enkel wie er allemaal meeging en dat ik me om 15u thuis moest klaar houden.


Alle dames, behalve Marleen, waren stipt om 15u bij me aan de deur, wat me deed vermoeden dat we ergens in Gent moesten zijn. En inderdaad: mijn eerste opdracht was de vrolijke bende tot aan het S.M.A.K. brengen waar Marleen ons zou vervoegen.

Vrijgezellig: woord van dank

Als afsluiter van deze reeks berichtjes een woord van dank aan de mannen. Het was een "vrijgezellige" dag. Ik heb er veel plezier aan beleefd, ik hoop jullie ook.

Merci aan iedereen die erbij was: Kristof, Ken, Ron, Philip, Stijn, Michiel, Guido, Ian en Ive. Spijtig ook dat Christophe, Bert, Steve en Wim er niet konden bij zijn.

Het paintballen heeft zijn sporen nagelaten, niet alleen in de vorm van serieuze blauwe plekken, ook stramme spieren. De nacht was kort, we hadden rond de middag al afspraak in Leuven voor een brunch. Maar ik troostte me met de gedachte dat Ken al om 9u de tandem 'deluxe' moest afleveren :-).

Vrijgezellig: doorzakken

Onze tocht door Gent eindigde in een vertrouwd straatje: de Heilige Geeststraat. Kim en ik bouwden hier zeven jaar geleden letterlijk ons eerste eigen stulpje. Bij onze vroegere buren zijn we dan nog doorgezakt (ik opnieuw in toonbare kledij).

Lekkere coctails hebben ze daar...



Vrijgezellig: de broer van Tom Boonen

De verrassing van de avond liet natuurlijk niet lang op zich wachten. Ik mocht in wieleroutfit nog even de stad verkennen. De sloebers hadden aan alles gedacht, zelfs aan een fiets op maat…


Gent bij avond na een zomerse dag. Overvolle terrassen. Ik mocht op mijn tandem 'deluxe' langsheen de terrassen op zoek naar schone deernes. Duizenden hebben me zien passeren, en ik overdrijf niet. Ik heb elk terras van de kuip gezien. Mijn "vrienden" boden de ene na de andere vrouw een lift aan.

Onderweg kwamen we nogal wat vrijgezellen tegen die volop van hun laatste uren single aan het profiteren waren. Zo ook de sympathieke Annelies die op dezelfde dag trouwt als wij, maar dan in Italië. Toeristen die we tegenkwamen, vertelden we dat ik de broer van Tom Boonen was en ik moest prompt op de foto.

Een korte foto-impressie...


Vrijgezellig: de innerlijke mens

Terug in Gent. Gewoon erg lekker. Wereldkeuken bij ons.







Vrijgezellig: even goeie vrienden


Achteraf de groepsfoto...

Vrijgezellig: de jacht op de vrijgezel

Ik kon al meteen vaststellen dat painball een behoorlijk pijnlijke bezigheid is. Het eerste spelletje bestond erin de vrijgezel zo snel mogelijk neer te leggen met minstens 7 hits. Zeven opgefokte en bewapende venten...






tegen een brave, ongewapende vrijgezel...


Al bij al heb ik me goed geweerd vind ik. Na een uitputtende achtervolging en een spectaculaire valpartij werd de overmacht me toch teveel. De zeven hits werden er uiteindelijk een veelvoud, de gevolgen zijn nog altijd zichtbaar in de vorm van blauwe plekken op mijn schouder, arm, rug en... achterste. Geen foto's van de actie wegens te gevaarlijk. Die knikkers kunnen behoorlijk hard aankomen.

De volgende 'spelletjes' mocht ik dan écht meedoen. Na vier uur uitputtingsslag hielden we het voor bekeken.





Vrijgezellig: de zoektocht naar afrit 12

Intussen ben ik al wat bekomen van mijn vrijgezellenavond. 13u: ontvangst van Ian, daarna Michiel en Guido. We zijn dan met enige vertraging richting Antwerpen vertrokken. Onderweg ontdekten we dat er ook een A12 richting Nederland bestaat. De communicatie met de andere gasten ter plekke was niet optimaal en we waren al een eind op de A12 richting Brussel toen bleek dat we de andere richting uit moesten. Met slechts een uurtje vertraging vonden we dan toch afrit 12 Berendrecht.


Daar stonden Kristof, Ken, Stijn en Ron ons op te wachten. Een erg bosrijke omgeving om te gaan paintballen. Officieel was ik daar natuurlijk nog niet van op de hoogte. Ive moest onverwacht werken zodat de Leuvense connectie niet ter plekke geraakte.

Resident dj

Donderdag trok ik naar Aartselaar. Niet voor een bezoekje aan ma en pa maar wel voor een afspraak met onze "resident dj". Christophe verzorgde zowel de muziek op het trouwfeest van zus Fran als op dat van broer Ken. De evidentie zelve dus dat ook wij nu bij hem komen aankloppen. Handig meegenomen is dat hij dat ook nog eens gewoon goed doet!

Cédric moest onverwachts toch nog naar één of andere Raad van Bestuur dus hij kon niet bij de muziekbesprekingen aanwezig zijn. Het grootse werk hadden we echter vooraf reeds gedaan: een lijst met songs opgesteld die we graag op ons feest zouden horen en vooral de "verboden" songs die we absoluut niet willen :-) Zo heeft Christophe al een mooi idee van onze wensen en de rest laten we over aan zijn creativiteit en ervaring. I don't feel like dancin' ???

maandag, april 23, 2007

Spannend

Het is nu officieel gemaakt: vanaf zaterdagmiddag ga ik mijn laatste momenten als vrijgezel beleven. Er is nogal wat geheimdoenerij aan de gang en met het risico dat ik al andere plannen had, hebben de organisatoren me vriendelijk maar met aandrang gevraagd om zaterdag niks anders te gaan doen.

Spannend dus…

donderdag, april 19, 2007

De preek

Deze avond kwam Ronald langs om onze viering te bespreken. We hebben een geweldige avond gehad. Op de website van de Cultuurkapel stond een foto van de preekstoel en Ronald en ik dachten allebei onmiddellijk aan dit filmpje van Louis De Funès. Gieren...

woensdag, april 18, 2007

De vrijgezellenavond

De vrijgezellenavond, een niet te vergeten onderdeel van heel het huwelijksgebeuren. Hoewel ik officieel van niks op de hoogte ben, komt ie eraan. Dat voelde ik, en nu wéét ik het ook.

Dat zit zo: ik ben helemaal niet nieuwsgierig van aard. Ik ben dus ook niet op zoek gegaan naar geheime sms-jes of mails, heb evenmin vrienden aan een kruisverhoor onderworpen. Het gaat gewoon vanzelf: mensen verspreken zich :-). Twee personen hadden al iets teveel verteld, vandaag praatte nummer drie zijn mond (een beetje) voorbij.

Dat maakt dat ik toch wel een en ander over d-day weet. Ik ga niet vertellen wat ik al allemaal weet, zo is het voor mij ook nog plezant te zien hoe sommigen zich in allerlei bochten moeten wringen om dingen voor mij te verzwijgen.

Maar… ondanks alles ben ik wel behoorlijk zenuwachtig.

maandag, april 16, 2007

Surfers paradise

Op de eerste zomerse zaterdag van het jaar spraken we af met Nadine, Paul en Kim aan het Surfers Paradise in Knokke. Nu niet meteen onze natuurlijke habitat maar wel een handig meeting point én de perfecte uitvalsbasis voor een proef-fotoshoot.

Het was nog ff wachten op Kimmie ;-) maar dan kon de actie beginnen. We werden voor de lens gegooid en niet één maar wel degelijk drie tegelijk. En dat is toch wel onwennig. Hoewel we de fotografen in kwestie kennen, het is niet iets wat je alle dagen overkomt. We hebben alle vertrouwen in het resultaat maar zijn toch ook nieuwsgierig.

Na het zwoegen en zweten door de fotografen en het heel erg ons best doen om "spontaan" over te komen, genoten we op het terras van de surfclub van het zonnetje. Nadine moest tien minuten wachten op haar cocktail (duidelijk nog begin van het toeristisch seizoen aan zee) en toen verscheen een koppel trouwers in de duinen. Erg vreemd om te zien want over slechts enkele weken lopen ook wij daar in kostuum en kleed. Als het op onze trouwdag even mooi weer is, zullen we heel content zijn, maar dat is zowat het enige dat we niet op voorhand kunnen bestellen...

woensdag, april 11, 2007

Gastbloggers Jantje en Wimpie


Wij willen ook graag een woordje zeggen over de trouw want ook wij zijn betrokken bij de voorbereidingen van de grote dag. Onze baasjes zijn de laatste tijd veel van huis weg en hoewel we met ons twee zijn, missen we onze baasjes toch ook.

Maar we mogen niet klagen want we hebben altijd voldoende eten, krijgen regelmatig nieuwe speeltjes (overlaatst nog een spiksplinternieuwe schoendoos!) en ze houden ons toilet proper. Af en toe profiteren we er ook wel eens van als onze baasjes moe zijn na een zware dag over en weer hollen zodat ze iets minder goed opletten en we al eens een stuk kaas of kip van hun bord kunnen pikken :-)

Eventjes hebben we ons zorgen gemaakt want ja, onze baasjes vertrekken na het feest drie weken op vakantie. En dan zitten wij hier. Wie gaat er ons dan eten geven, spelen met ons, ons af en toe eens op het terras laten want het is voor ons toch ook zomer aan het worden. Maar nu zijn we heel tevreden want er komt een nieuw baasje logeren, jipie!!!! We kennen dat baasje nu toch ook al ondertussen en weten dat we in goede handen zullen zijn. Dank je wel Stijn!

De jacht op een kostuum: gastblogger Michiel

Het gezegde 'Derde keer, goede keer' heeft weerom eens zijn werk gedaan!

Voor mij was het vorige zaterdag, 31 maart, de derde maal dat ik samen met Cedric op kostuumjacht ging. Het team van deskundigen werd uitgebreid en deze keer waren Stijn, Ian en Kristof ook van de partij!

In de 'heren maken de man' stijl maakten we 'kleding Wellens' te Herentals onveilig. Onrustig liepen we door de rekken, de gekste dingen werden gevonden, (zelfs mijn fitnesskostuum). Een vrouw was dringend nodig om een beetje structuur in onze zoektocht te brengen, jammer genoeg waren we dat net vergeten, gelukkig liepen er nog enkele exemplaren rond in Wellens. Stijn trok zijn stoute schoenen aan en schalkte een verkoopster met pit! Ze wist wat ze wou en ze legde zoveel ziel in haar werk alsof ze haar eigen schoonzoon aan het kleden was.

Kostuums werden gepast, gemeten, gewikt en gewogen... De witte das op het zwarte hemd met bijhorende zwarte kostuum hebben het jammer genoeg niet gehaald, alsook het ietwat slordige vuil wit pak niet...

Maar we hebben iets gevonden dat wél bij Cedric past, modern maar stijlvol, heel passende kleuren, ... Iedereen was overtuigd dat dat kostuum het moest worden op de mooiste dag uit Cedric's leven...

Ik hoop dat zowel de bruid als jullie allemaal even tevreden met het resultaat gaan zijn op 26 mei!

Aftellen...

11 april – 11 mei. Nog amper één maand tot onze burgerlijke trouw. Het wordt nu echt wel aftellen. De weinige vrije tijd wordt volledig opgeslorpt door voorbereidingen. Zo hebben we gisteren ons hotel geboekt voor na het huwelijksfeest (en neen, we gaan de locatie niet verklappen) en hebben we ons vervoer vastgelegd voor op de dag zelf.

Dit weekend staan er nog meer voorbereidingen op het programma. We hebben zaterdagmiddag met onze drie fotografen afgesproken in Knokke waar we leuke plekjes gaan ‘spotten’ voor de fotoshoot op 26 mei. Het wordt naar 't schijnt prachtig weer. Wordt vervolgd…

maandag, april 09, 2007

Paashaas

Een heerlijk lang paasweekend. Hoewel ik er echt van genoten heb, voelde ik me toch ook af en toe een haas: veel over en weer geloop gehad. Gelukkig ook met het gevolg dat weer een aantal zaken in orde zijn geraakt.

Zaterdag legden we een mooie ruime bus met rolstoellift én chauffeur vast, die de suite mooi op tijd op de juiste plaatsen zal brengen. Met veel dank aan Willy! Daarna brachten we een bezoekje aan Philip en Julie. Philip is ondertussen gelukkig terug thuis en volop herstellende. Zij waren de laatste van de suite om onze uitnodiging te ontvangen.

Op de terugweg huiswaarts stopten we bij het reisbureau om onze huwelijksreis vast te leggen. Na twee weken Menton breien we er immers nog een weekje Toscane aan vast. De reservatie is "op aanvraag", nog even spannend afwachten dus... echt iets om naar uit te kijken! Tijdens de autoritjes besteden we de tijd nuttig door een muzieklijst op te stellen voor de dj die we volgende week zien.
Gisteren speelde mijn moeder voor paashaas: we kregen alweer een heerlijk diner voorgeschoteld, dank u ma! Tijdens het diner was ook de trouw een gespreksonderwerp. Nog niet iedereen heeft de gewenste kledij gevonden maar er werd al volop geshowd met hemden, nieuwe schoenen of uitgebreide beschrijvingen van de nieuwe aanwinsten. Echt plezant als de mensen zo meeleven :-) En vreemd, maar toen Cédric naar toilet ging, werd er door de schoonbroers onderling druk gefluisterd...

Hoge slakken race

Cédric schreef al over de shoe shopping day en veel meer heb ik daar eigenlijk niet aan toe te voegen. Alleen misschien het grote verschil met mijn hoge hakken race van een weekje eerder: toen hollen van de ene schoenwinkel naar de andere zonder resultaat en nu veeeeeeeeeeeeel tijd spenderen in één winkel maar mét succes.

Toen ik de schoenen paste, was Cédric meteen verkocht, hij vindt ze erg sexy... en nee, ik ga hier geen afbeelding plaatsen, nog eventjes geduld! Ik wil ze wel nog inlopen om pijnlijke voeten te vermijden en dat is dat.

zondag, april 08, 2007

Gastblogger Kristof

Cédric heeft gevraagd om een klein stukje te schrijven over de zoektocht naar de kleding voor zijn trouw. Na 2 verstuurde mails vorige week en vandaag nog eens een mondelinge vraag op het jaarlijkse Paasdiner bij toekoekomstige schoonmama en schoonpapa Aerts, ben ik maar in mijn klavier gekropen.

Op zaterdag 31/03/2007 was het dan zover. We gingen weer richting Wellens. De datum was ondertussen al 3 maal gewijzigd. Ook het uur was al verschillende malen gewijzigd. Eerst hadden we afgesproken om 11u, vervolgens werd het verlaat tot 12u en daarna werd het nogmaals verlaat tot 13u om dan uiteindelijk telefoon te krijgen dat hij pas om 13u30 in Gent zou vertrekken. Ik ben dan vertrokken om rond 14u30 bij de Wellens te zijn en ik was daar dan ook goed op tijd nl om 14u20. Natuurlijk ging dan mijn telefoon en het was Cédric om te zeggen dat hij net op de ring van Antwerpen zat. Om 15u45 waren we dan toch compleet. Cédric, Michiel, Ian, Stijn en ik konden eraan beginnen.

We waren nog niet binnen en het bleek snel dat de kleuren die Cédric voor ogen had niet in de collectie van dit jaar waren, dus moest hij naar iets anders op zoek gaan. Natuurlijk had één van de gehaaide verkoopsters onze delegatie snel gespot en Cédric moest dan kleur bekennen.

We vlogen van hier naar daar in de winkel, in elk uithoekje hing wel iets waar Cédric volgens de verkoopster perfect in zou staan. Bij het meeste hadden we degelijk onze twijfels. Na een klein uurtje lagen daar al meer dan 15 vesten op de desk die Cédric had aangehad en wonder boven wonder was er eentje bij waar we ons allemaal in konden vinden. Het was er eentje van Christian Dior. Ik ben dan maar even stiekem gaan spotten wat dat Dior geval kostte en heb Cédric maar even discreet ingelicht.

Cédric sloeg wit uit en besefte dat het een beetje zeer ruim boven het budget zat. De verkoopster bleef ondertussen maar accessoires enz aanhalen. Na enige tijd informeerde hij de verkoopster over het budget issue en vervolgens begonnen we opnieuw.

Om een lang verhaal kort te houden, en zeker niet te verklappen wat Cédric heeft gekozen, hebben we dan toch iets gevonden dat we allemaal (zelfs andere mensen die ook in de winkel rondliepen) mooi vonden en waar Cédric zich goed in voelde.

Voilà, Cédric kan weeral een puntje schrappen van zijn lijst.

Kristof

zaterdag, april 07, 2007

Het kostuum deel II

Gepaste schoenen zoeken voor bij het kostuum, geen makkelijke opdracht. Na een voormiddagje shoe-shopping in Antwerpen, zijn we gaan uitblazen op een terrasje en hebben samen met Stijn iets gegeten. Vervolgens waanden we ons door het superdrukke verkeer naar Zandhoven. Van Loock, een gekende schoenwinkel, waarvan men zegt: als je daar je goesting niet vindt, geef het dan maar op.

De geruchten bleken te kloppen, want zowel Kim als ik hebben er mooie schoentjes gevonden. Natuurlijk eerst nummertje trekken, ongeveer veertig wachtenden laten voorgaan en dan passen en kiezen. Over Kim haar sexy schoenen ga ik niets vertellen (dat doet ze zelf wel), over de mijne ben ik ook erg tevreden. Op deze site kan je er een foto van terugvinden.

Na de tussenstop in Zandhoven, zijn we naar Herentals getrokken om mijn kostuum af te halen dat hier en daar geretoucheerd moest worden. Ik heb dan kostuum met schoenen nog gepast en de verkoper zag dat het goed was (de lengte van de broek). Volgende stop: Hallaar om nog een uitnodiging te gaan afgeven en daarna nog naar Itegem, waar we bij Fran en Kristof onverwacht konden aanschuiven om lekkere zelfgemaakte pizza te eten. Merci Fran en Kristof!

vrijdag, april 06, 2007

De notaris

Vraag me niet hoe het komt, maar de griep heeft me nu voor de tweede keer op een maand tijd geveld. Dus moest ik gisteren toch al mijn zakdoeken bij mekaar sprokkelen voor onze tocht naar Hove. We hadden immers een afspraak met onze notaris voor het huwelijkscontract. De afspraak was al tweemaal verplaatst, en de tijd dringt stilaan.

Op een half uurtje had hij ons al het relevante uitgelegd en zijn voorstel van huwelijkscontract toegelicht. Toch wel erg belangrijk zo’n overeenkomst, ook al is het niet leuk dat je moet nadenken over dingen als scheiden en overlijden…Binnen veertien dagen gaan we ondertekenen en dan is dat ook alweer van de baan.

zondag, april 01, 2007

Iano

Zaterdagavond, na mijn persoonlijke hoge hakken-race en Cédrics zoektocht naar een trouwkostuum, lagen we beiden uitgeteld in de zetel. Zodoende hebben we onze laatste groepsles dans gemist... maar de privé-lessen zullen de opgelopen achterstand wel wegwerken.

Toch gaven we de avond nog een muzikaal tintje. Dat onze vriend Ian gouden handen heeft konden jullie al eerder lezen. Maar hij kan ook nog eens een behoorlijk stukje piano spelen. We werden getrakteerd op een romatisch privé-concert. Hij zal onze receptie "muzikaal omlijsten" zoals dat dan heet.

Alvast bedankt Ian!

Grootmoeders

Vandaag een ganse toer gemaakt om nog wat uitnodigingen af te geven. Sommige uitverkorenen krijgen deze van ons persoonlijk overhandigd en als er mensen zijn die deze voorkeursbehandeling verdienen, dan zijn het wel onze grootmoeders.

Vorige week bezochten we reeds Marraine, de oudste van de vier en de moeder van Cédric zijn moeder. Vandaag kwamen dan de Bomma (de moeder van mijn moeder), de Moemoe (de moeder van mijn vader), de Bomma (de moeder van Cédric zijn vader) en Mama Tine (de vroegere onthaalmoeder van Cédric) aan de beurt.

We werden overal enthousiast onthaald en getrakteerd op drank en paaseitjes :-) Ze hebben allemaal dezelfde bezorgdheden: "zullen we er wel geraken?" Een bus en trouwkapel met rolstoellift, voldoende wagens en chauffeurs en een extra arm om op te steunen. Wij zullen er zeker en vast voor zorgen dat alle grootmoeders er mooi op tijd geraken en ook weer veilig thuis worden afgezet.

Dus granny's, doe maar zoals jullie bezig zijn: mager en taai of rond en gezond!

Hoge hakken race

Zaterdagmiddag trok Cédric met een ganse delegatie naar Wellens te Herentals. Ik mocht uiteraard niet mee, dus zetten de mannen mij onderweg af aan de p&r-parking op Linkeroever. Daar nam ik tram 15 richting 't stad, op zoek naar schoenen.

Mooi weertje dus erg druk in de metropool. Ik bezocht een behoorlijk aantal schoenenwinkels met een behoorlijk aantal mooie schoenen, maar niet die waar ik naar op zoek ben. Als je precies weet wat je wil hebben, is dat natuurlijk niet altijd gemakkelijk. Eén paar kwam aardig in de buurt van wat ik voor ogen had, helaas hing daar een prijskaartje aan vast van 633 euro... Misschien moet ik deelnemen aan de hoge hakken race van Q-music? Of misschien toch maar beter niet. Het is immers niet de moment om een enkel te verstuiken of een been te breken.

Geen nood, Cédric heeft een kostuum gevonden en heeft ook nog schoenen nodig. Vrijdag hebben we beiden een dagje verlof dus kunnen we samen op zoek naar de geschikte exemplaren.

Het kostuum

Eindelijk een vervolg op het kostuumverhaal. Eind vorig jaar waren we al op stap geweest om een outfit voor dé grote dag te zoeken, maar toen was ons aangeraden in februari terug te komen, dan zou de nieuwe collectie er zijn.

Ziekte en onbeschikbaarheid van 'mijn gevolg' hebben ervoor gezorgd dat we pas gisteren opnieuw op stap konden. Intussen was mijn gevolg, dankzij de enthousiaste verhalen, uitgebreid van 2 naar 4 personen.

Erg leuk, maar niet eenvoudig om iedereen op dezelfde (kleding)lijn te krijgen. Het is dan uiteindelijk toch gelukt een mooi kostuum te vinden. Over het kostuum ga ik niets zeggen, dat houden we voor de dag zelf. Ter vervanging enkele foto's van onderweg.

Deze week mogen jullie echter de verslagen lezen van mijn aanhang. Zij zullen minutieus vertellen hoe ik het er vanaf bracht...