www.gent.be

Onlangs ben ik eens naar de site van de stad Gent gesurfd om eens te kijken wat er allemaal van papierwerk geregeld moet worden voor de burgerlijke happening.

Ik moet zeggen dat ik toch wel eens de wenkbrauwen opgetrokken heb. Je kan trouwen op het stadhuis, maar ook in een lokaal dienstencentrum. Nu is het dienstencentrum van Sint-Amandsberg echt wel de allerlaatste plaats waar ik zoiets wil doen. (ik zal ervan één van de volgende dagen een foto publiceren)

Op het prachtige Gentse stadshuis kan je kosteloos (of is het kostenloos?) trouwen op vaste dagen en tussen bepaalde uren. Bijvoorbeeld vrijdag tussen kwart voor en kwart na negen. Zaterdag gaat sowieso niet. Wil je dus op een ietwat menselijk moment je ja-woord geven voor de ambtenaar van de burgerlijke stand, moet je kiezen voor plechtigheid “met praalvertoning”. Vrijdag quasi de ganse dag mogelijk en ook op zaterdag. Onder de rubriek ‘bijzonderheden’ kreeg ik meer info over al die praal.

Er liggen dan ‘luxelopers’ en worden tapijten ‘afgezoomd met draperieën in plaats van met sierkoorden’. Het koppel wordt bij binnengaan begeleid door een ceremoniemeester en familie wordt in suite begeleid onder het spelen van de bruiloftsmars. En… er worden maar liefst 10 minuten voorzien om het huwelijk te voltrekken (bij een kosteloos huwelijk zijn dat er maar 5).

Tenslotte nog goed om weten, een huwelijksboekje kost 13 euro, een praalhuwelijk 174 euro. De praal op het stadhuis is dus niet echt goedkoop te noemen.

Uitnodigingen

Hoewel de uitnodigingen voor het gebeuren volgens de etiquette slechts zes weken op voorhand bij de genodigden moeten toekomen, staat in elke trouwplanningkalender dat je vanaf 9 maanden op voorhand al stilaan aan die kaartjes moet beginnen denken. En negen maanden, dat is zo ongeveer nu ;-)

We zijn er nog niet uit of we een voorbeeld uit de boeken zullen nemen of met een eigen ontwerp naar buiten zullen komen. Maar de uitnodigingen, dat lijkt eerder een vrouwending te zijn…

Ik kreeg Cédric al zover om samen naar een drukker te gaan om eens in zo’n map met voorbeelden te bladeren. En hij heeft daarbij aangegeven wat hij zeker niet wil en wat hij eventueel wel ziet zitten. Bij het thuiskomen zocht ik die voorbeelden enthousiast op de website van de firma op maar er volgde enkel een “hmm”. Volgens mijn schoonzus is dat lauwe enthousiasme normaal maar “bedoelen ze dat niet zo”.

Marleentje, het blijkt een vrouwending te zijn, dus we zullen het vooral onder ons twee moeten klaren!

Hulp en bijstand

De weddingplanner, een modefenomeen… althans dat dacht ik toch. We hadden er eigenlijk niet bij stilgestaan, maar toen een vriend van ons zich aanbood om hulp en bijstand te verlenen met het plannen en organiseren, leek dat wel erg aantrekkelijk.

Er moet zoveel geregeld worden dat iemand met wat wedding plannen-ervaring best van pas kwam. Vooral omdat je op de dag zelf aan niets meer moet denken en dat hij ervoor zorgt dat alles op wieltjes loopt. De wedding planner gaat ook met de bruid mee de jurk kiezen en zorgt ervoor dat de bruidegom geen foute kledingkeuzes maakt. Tenslotte, niet te onderschatten, is hij een bemiddelaar.

Maar helaas, onze wedding planner heeft afgehaakt. We kunnen het hem niet kwalijk nemen, want ’t is om persoonlijke redenen. Maar we missen hem nu al, want het klikte goed en hij had ons met zijn expertise enorm kunnen helpen…

Hey mister DJ!

De DJ is cruciaal. Een goeie DJ draait muziek die iedereen graag hoort, krijgt in een mum van tijd de dansvloer vol, schept een ontspannen sfeer en blijft steeds op de achtergrond. Ik maakte al huwelijken mee waar de DJ dacht ster van de avond te zijn bij Idool of zoiets. Nee, dankje.

Al die kwaliteiten hebben we gevonden in de persoon van Christophe. Bijna DJ aan huis. Hij draaide al op de huwelijken van Kim haar zus en haar broer. Dus dat zit wel goed.

Alvast een dikke merci Christophe!

De ring deel II

Deze foto nam ik met mijn Canon EOS 3000N. De kwaliteit is onvergelijkbaar veel beter, maar helaas grotendeels verloren gegaan bij het inscannen.

Kort kopje

Als je bruidsmagazines à la “For Lovers”, “Loving You”, “Trouwen” enz. doorbladert zie je niet alleen bruiden met ideale maten maar vooral ook met lang haar: blondines of brunettes, krullen of opgestoken, maar altijd lang.

Nog een jaar te gaan, waarom mijn haar ook niet laten groeien? Ben ik meteen af van het gezaag van enkele (mannelijke) vrienden die me toch zo graag eens met lang haar zouden zien…

Vol goeie moed begin ik eraan. Al snel geraakt m’n kapsel niet meer in model met behulp van enkel wat gel, moet ik een kwartier vroeger opstaan om het min of meer fatsoenlijk te krijgen en verschijnen de eerste krullen. Maar dapper houd ik vol! Zelfs de hittegolf en tien dagen Gentse Feesten doorsta ik zonder moeite.

Op een zoveelste regenachtige augustusdag, duik ik in ons foto-archief. Wat komen we daar tegen? Foto’s van mezelf met een leuk, gemakkelijk kort kopje en foto’s van een periode waarin ik mijn haar zelfs in een staart kon doen. En als je ze vergelijkt, kom je al gauw tot de conclusie: Kim is niet gemaakt voor lang haar. Dit weekend maakte ik dan ook een afspraak bij de kapper. Mijn broer belde me nog “als je nu nog efkes volhoudt, dan is die lastige tussenlengte voorbij en tegen mei is het dan al goe lang”. Heel lief van hem om me nog wat moed in te spreken maar ik had mijn besluit al genomen: Kim gaat voor kort!

En het mooist van al, Cédric die me zegt: “je bent met je korte haar toch veel meer mijn mieke op wie ik verliefd ben geworden”…

Prik een datum

Een datum zoeken was niet zo gemakkelijk. Je moet met zoveel zaken rekening houden. Eerst hadden we gedacht om eventueel in het najaar van 2006 al te trouwen. We hebben er toch voor gekozen om onszelf meer tijd te geven om rustig alles voor te bereiden en er meer van te genieten.

26 mei 2007 wordt de datum. Net die dag zullen de ouders van Kim 33 jaar getrouwd zijn.

De shortlist

Een eerste belangrijke stap is een geschikte locatie vinden voor de feestelijkheden. Kim zei al dat we graag in het Gentse wilden blijven. Onze kennis van de Oost-Vlaamse feestzalen was …beperkt. (Foto: Het Godshuis)

Maar na wat internetten en goudengidsen hadden we een short list met 4 mogelijkheden. Op korte termijn legden we de bezoekjes af. Over de afvallers ga ik het niet hebben, ze waren eenvoudigweg niet ‘ons ding’.

De eerste zaal die op onze lijst stond, was Het Godshuis in Sint-Laureins. Een prachtige locatie met veel groen en wat een imposant gebouw! Dit lag ons veel meer. Daarnaast was het onthaal bijzonder hartelijk en zat het meteen goed tussen ons. We waren helemaal in de wolken bij ons vertrek, maar er stonden nog 3 andere zalen op het programma.

Over hoe we de dingen gaan organiseren, ga ik nog niks vertellen. We hebben alvast een draaiboek meegekregen dat we tegen oktober samen gaan invullen. Daarmee trekken we dan terug naar Sint-Laureins en gaan we proberen onze plannen in de praktijk te brengen.

Zeg me waar en wanneer

Als je aankondigt dat je gaat trouwen, volgen steevast de vragen: waar en wanneer? Maar daar hadden we nog geen flauw idee van. Eerst volop genieten van het aanzoek, pas daarna de praktische beslommeringen!

Langzaamaan moesten we er toch al eens over beginnen nadenken: wanneer? Het najaar leek me wel een mooie periode om te trouwen, maar dat was misschien wat te snel en het najaar 2007 was wel nog héél ver weg. Toch maar in de lente, de mei-maand?

Eerst de datum en dan de zaal of eerst de zaal en dan de datum? We waren het er snel over eens dat we in de omgeving van Gent wilden trouwen, onze thuis nu, en niet in het Antwerpse, onze oorspronkelijke thuis. Na wat surfen en rondbellen maakten we een lijstje van enkele locaties die ons wel geschikt leken en planden we bezoekjes. Als we een mooie locatie vonden, zouden we wel zien welke data nog beschikbaar waren.

In de ban van de ring

Toen Cédric het aanzoek deed en ik mijn ring paste, bleek die veel te groot. Ik hing de ring dan ook voorlopig aan een kettinkje om mijn hals, om toch al te kunnen “stoefen”. Een paar dagen later brachten we hem terug naar Wim Meeussen om hem op maat te laten maken. Bij gevolg was ik gedurende zes weken “ringloos”. Vreemd hoe ik zo’n klein ding dat ik nog maar net had, al meteen miste.

Toen ik de ring terug mocht halen, paste hij perfect. Ik had nooit gedacht dat het me zoveel zou doen. Iedere ochtend de ring om m’n vinger doen, het is een ritueel dat ik nog steeds met de glimlach doe. Of als Cédric mijn hand vastneemt en even met de ring speelt, heerlijk gevoel!

De Ring

Eindelijk... na 4 weken wachten was ie er. Sinds maart pronkt ie mooi aan Kim haar hand. Een juweeltje... dat maakt dus nu twee juweeltjes :-).

De ring is beeldig, de foto daarentegen is erg matig. Nu merk ik nog maar eens hoe ik mijn reflexcamera mis. Zo'n digitaal toestel is misschien wel handig, maar zelfs manueel kan ik diafragma en sluitertijd niet instellen zoals het moet. Het wordt maar eens tijd dat ik mijn Canon terug uit de kast haal...

Voor betere foto's neem je best een kijkje op de site van de ontwerper, Wim Meeussen.

Ik heb een nieuwtje...

Na het pakkende etentje in het pakhuis ;-) kwam de volgende stap: de blijde boodschap verkondigen. Ik kom heel goed overeen met mijn broers en zus maar we lopen elkaars deur niet plat en hangen ook niet wekelijks aan de telefoon. Als we bellen, is het meestal met een vraag of met een nieuwtje. De laatste tijd had m’n oudste broer er wat van weg om telkens ik belde met “ik heb nieuws” te antwoorden met: “ben je zwanger? ga je trouwen?” Dit keer kon ik dat laatste bevestigen!

Het leuke aan oudere (schoon)broers en (schoon)zussen die voor jou trouwden, is dat ze tips en advies kunnen geven en je overladen met tijdschriften met bruidskledij, kalenders om alles op tijd te kunnen plannen, adresjes met de beste stoffen, schoenen, ringen, ceremoniewagens, enz. En ook de mama kon het niet laten om alvast een recent exemplaar van “Loving you” te kopen…

Verrassing

Om ons 8 jaar samen te vieren - toch al een mooi getal - beslisten we om lekker gezellig te gaan eten. “Onze” datum is 24 januari, die viel dit jaar op een dinsdag, op zich geen probleem maar net dan had ik Dagelijks Bestuur op het werk… Dus stelden we het etentje uit naar vrijdag 27 januari.

Niets vermoedend wandelde ik, met Cédric aan mijn zijde, omstreeks 20u het Pakhuis binnen. We werden hartelijk ontvangen en naar ons tafeltje geleid. Ik zag het al van ver: er stond een reuze-boeket rozen in een champagne-emmer bij ons tafeltje… Ik vond het een beetje erover, 8 roosjes waren al meer dan voldoende geweest… tenslotte was het toch maar een “gewone verjaardag” samenzijn dat we vierden. (en bovendien had ik zelf enkel een kaartje want we zouden toch al gaan eten?)

Het eten was voortreffelijk. Cédric was wel wat stilletjes, maar had last van zijn maag, dus weet ik het daaraan. Toen we dessert bestelden, paste Cédric dan ook omwille van zijn maag. Hij ging even naar toilet en ik kreeg mijn overheerlijke moelleux voorgeschoteld. Toen hij terugkwam, zette hij een klein zakje op tafel maar zei: “smul maar eerst rustig verder”. Eerste reactie: “nog een cadeautje?” maar dan: “hij gaat toch niet…???” En jawel, in het zakje zat een doosjes en in dat doosje… een prachtige ring! En dan de vraag: “wil je met me trouwen?” Ik helemaal verrast en met de tranen in de ogen: “ja, natuurlijk wil ik dat!”. De traantjes van emotie waren nog niet opgedroogd of de obers en mensen rondom ons kwamen ons al feliciteren… best wel grappig. Wij met mijn reuze-boeket en reuze-ring (want die was veel te groot) maar reuze-gelukkig huiswaarts.

Bloemen en een ring

27 januari 2006. Ik had ’s middags vrijaf genomen en was in een bloemenwinkel op de Nederkouter een grote bos rozen gaan kopen. Die had ik afgezet in het Pakhuis om op de tafel te zetten.

Toen Kim de rozen op tafel zag, had ze zoiets van: zo’n grote bos, waarvoor is dat nu nodig ? Maar ze wist natuurlijk niet wat er nog zou volgen na het dessert. Intussen kreeg ik maar knipoogjes van het personeel.

Het eten was naar ’t schijnt erg lekker, ik heb er niet zoveel van gemerkt want ik was nogal zenuwachtig. Kim kwam toen ik de ring bovenhaalde wel helemaal uit de lucht vallen, ze was totaal verrast (wat natuurlijk de bedoeling was).

Zo’n geweldig moment! Achteraf kwamen het personeel en de mensen van de tafels rond ons, Kim en mij proficiat wensen. Echt fijn. Het was een grote verrassing voor Kim, ik was dus in mijn opzet geslaagd.

Acht jaar samen

Ik wilde Kim graag ten huwelijk vragen voor onze achtste verjaardag samen. Die valt op 24 januari. Een paar weken ervoor reserveerde ik een tafeltje in het Pakhuis. Daar wisten ze van mijn plannen. Enkel Kristof was van meet af aan op de hoogte.

Aan Kim zei ik dat we gingen eten voor die achtste verjaardag. Ze geloofde dat uiteraard :-). Een week vooraf had ik een dagje vrij voor mijn zoektocht naar een mooie verlovingsring. Ik zei dat ik later ging werken en wachtte tot Kim de deur uit was. Enkele juweliers in Gent bezocht die me niet konden overtuigen. Ik reed daarna door naar Antwerpen waar ik nog enkele adresjes wist.

Tijdens de middag stond ik aan de E17-parking op Linkeroever en belde ik Kim even op, dat doe ik wel vaker. Het lawaai op de achtergrond was omdat ik zogezegd op weg was om een broodje te halen. Daarna nam ik de tram naar het centrum en wandelde naar de Wijngaardstraat. Daar heeft Wim Meeussen een mooie winkel.

Ik had niet veel tijd nodig, al snel vond ik een prachtexemplaar. Snel terug naar de auto. Door werkperikelen moest ik onverwacht nog via Brussel. 's Avonds thuis kon ik natuurlijk niets vertellen over mijn échte bezigheden... Moeilijk!

De ring goed verstoppen en aftellen was de boodschap...

Kim

Kim samen met Jantje

Kim en Cédric trouwen

26 mei 2007 is het zover!