Verrassing

Om ons 8 jaar samen te vieren - toch al een mooi getal - beslisten we om lekker gezellig te gaan eten. “Onze” datum is 24 januari, die viel dit jaar op een dinsdag, op zich geen probleem maar net dan had ik Dagelijks Bestuur op het werk… Dus stelden we het etentje uit naar vrijdag 27 januari.

Niets vermoedend wandelde ik, met Cédric aan mijn zijde, omstreeks 20u het Pakhuis binnen. We werden hartelijk ontvangen en naar ons tafeltje geleid. Ik zag het al van ver: er stond een reuze-boeket rozen in een champagne-emmer bij ons tafeltje… Ik vond het een beetje erover, 8 roosjes waren al meer dan voldoende geweest… tenslotte was het toch maar een “gewone verjaardag” samenzijn dat we vierden. (en bovendien had ik zelf enkel een kaartje want we zouden toch al gaan eten?)

Het eten was voortreffelijk. Cédric was wel wat stilletjes, maar had last van zijn maag, dus weet ik het daaraan. Toen we dessert bestelden, paste Cédric dan ook omwille van zijn maag. Hij ging even naar toilet en ik kreeg mijn overheerlijke moelleux voorgeschoteld. Toen hij terugkwam, zette hij een klein zakje op tafel maar zei: “smul maar eerst rustig verder”. Eerste reactie: “nog een cadeautje?” maar dan: “hij gaat toch niet…???” En jawel, in het zakje zat een doosjes en in dat doosje… een prachtige ring! En dan de vraag: “wil je met me trouwen?” Ik helemaal verrast en met de tranen in de ogen: “ja, natuurlijk wil ik dat!”. De traantjes van emotie waren nog niet opgedroogd of de obers en mensen rondom ons kwamen ons al feliciteren… best wel grappig. Wij met mijn reuze-boeket en reuze-ring (want die was veel te groot) maar reuze-gelukkig huiswaarts.