De kers op de taart

Firenze. Negen jaar geleden was dat de eerste reis van Kim en mij, niet met ons tweetjes, maar onze eindejaarsreis door Italië. Firenze is zo’n prachtige stad dat we er onvergetelijke herinneringen aan hebben. We hebben er lang op moeten wachten, maar vandaag keerden we er voor het eerst terug naartoe.

We zouden er geen citytrip van maken en van hier naar daar racen en tussendoor vergeten te ademen. We parkeerden aan de rand van de stad en langs de Arno wandelden we Firenze binnen. Onze leraar geschiedenis noemde Firenze negen jaar geleden de culturele indigestie en hij heeft gelijk. Het is onbegonnen werk om iets over al die knappe dingen te vertellen die we vandaag zagen.

Maar ook vandaag weer maakte het Palazzo Vecchio op de Piazza delle Signoria indruk. Iedereen staat vol bewondering naar de prachtige David te kijken die voor het paleis staat. Of naar Neptunus, metershoge beelden in… Carraramarmer. Het grote blok marmer waar Michelangelo zijn David uit tevoorschijn toverde, werd door mensen uit de bergen naar Firenze gehaald. In de stad moesten zelfs huizen gesloopt worden omdat het blok te groot was om door de straten vervoerd te worden. Prachtig…

Ook de Ponte Vecchio is een must. Deze volgebouwde brug moet je gewoon voor de gezelligheid een keertje bezoeken. Enfin, teveel om op te sommen allemaal. Veel te vroeg, maar wel heel tevreden teruggekeerd naar huis…